Είναι φορές που οι άνθρωποι σπάνε τον κλοιό της απομόνωσής τους και με διάφορες αφορμές πλησιάζουν, ακουμπάνε στον διπλανό να μοιραστούν όσα τους πιέζουν, μα πιο πολύ για να νιώσουν πως δεν είναι μόνοι, ή μάλλον οι μόνοι που υποφέρουν. η αίσθηση πως όλοι σηκώνουν ένα σταυρό ανακουφίζει, και δίνει χαρά η σκέψη ότι ο διπλανός θα προφτάσει όταν κάπου σκοντάψουμε...
τι λέω η γυναίκα....
Καλό σας απόγευμα!!!
Χαχαχα!!η βροχη φταιει μη δινεις σημασια!!!καλησπερα και εδω καλο μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως δεν το σκέφτηκα η τρελλλλή...αυτό είναι...η βροχή...το μουντό τ' ουρανού...το κρύο...το βορειοελλαδίτικο κρύο...Ο χιονισμένος Όλυμπος...
ΑπάντησηΔιαγραφήγι' αυτό τα έπαιξα η γυναίκα!
Καλησπέρα...
Φιλιά!
Δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω...τι όμορφο blog είναι αυτό! Η χαρά του επισκέπτη και πάντως η δική μου, οπωσδήποτε. Τώρα, που έμαθε τις συντεταγμένες σου στον ουρανό θα περνάω για έναν φιλικό χαιρετισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γιατί η σχέση σου με τον ουρανό είναι καλή...μας τρέλανες με τα φεγγάρια σου...Το ένα καλύτερο από το άλλο...κάποια απ' αυτά είναι σα να τα άγγιξε το χέρι του Θεού!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
καληνύχτα!
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα και σ΄αυτή την υπέροχη -οπτικά και ακουστικά- σελίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πάει αλλού....
Να είσαι καλά Αναστασία μου.
Έδωσα εξετάσεις εκείνο το πρωινό...θυμάσαι; "Να το κάνεις μόνη σου... Θα κάψω το φαγητό μου στο τέλος" έτσι έβαλα σε τάξη το γέρικο μυαλό μου και με την δασκάλα να ρίχνει κλεφτές ματιές πότε πότε...κάτι κατάφερα...Εύα και μένα με πάει αλλού...με ξεκουράζει...τ' αγαπάω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!!!
Αναστασία μου γλυκιά αν καταφέρω να σου στείλω το μήνυμα μια χάρη θέλω.Να φέρω τα φεγγάρια μου στον έναστρο ουρανό σου;Φιλιά!Μαίρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είσαι η Μαιρούλα ναι...γιατί όχι...φεγγάρια ειν αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι Μαράκι μου!
Χαμογελαστή Καλησπέρα :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είμαστε !!!!
Ελπίζω να είσαι καλά Αναστασία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι απλά να ονειρεύεσαι ανάμεσα στα άστρα :)