Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν'αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που σε κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι
Μ. Αναγνωστάκης
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν'αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που σε κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι
Μ. Αναγνωστάκης
Να ξέρεις ότι θα σε επισκέπτομαι...σε όποιο blog κι αν πας!!!Δεν θέλω να νιώθεις μοναξιά!!!!Καλό βράδυ και πολλά-πολλά φιλιά.ΠΟΠΗ.:smile:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερα έτσι Πόπη...Πολύ καλύτερα...Και που είσαι...Και γω κάθε πρωί θ' αφήνω μια αγκαλιά φιλάκια και μια ζεστή..τρυφερή καλημέρα στο δικό σου φιλενάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα γλυκια μου καρδουλα.Σ'ευχαριστω που μου δινεις την ευκαιρια να σε επισκεπτομαι κι εδω.Εισαι ενας ξεχωριστος ανθρωπος και σ'αγαπω.
ΑπάντησηΔιαγραφή