το ερωτευμένο αστέρι...

Λένε πως η ευτυχία δεν είναι παράσταση διαρκείας...πως έρχεται και φεύγει...Λένε..Μα...

Κι αν υπάρχει ένα χωριό πάνω από το οποίο λάμπει ένα φεγγάρι

γι αυτόν που εύχεται να το δει...

το φεγγάρι είναι εκεί!

Άγχος...χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύγχρονης ζωής...

Ολοι αγχωμένοι, βιαστικοί -

τρέχουν συνέχεια πάνω κάτω...

Γέμισαν κάθε λεπτό της μέρας με ¨υποχρεώσεις¨ ( και χρεώσεις!)

έτσι που να μη σκέφτονται,του συναισθήματος τους ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ...

Ψεύτικη -και πανάκριβη- ¨διασκέδαση¨...

Lap-tops και κινητά, σπουδές, δουλειές, e-mails, παρέες κι΄ SMS -

κι ωστόσο η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ μοιάζει ΑΔΥΝΑΤΗ!

Παντού (σ΄ έντυπα, ¨σεμινάρια¨ και T.V .)

οι ¨ειδικοί¨ ( σερβίρουν ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ)

Κι΄ οι εαυτοί μας, παραδομένοι στο κυνήγι καρριέρας και κατανάλωσης -

ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΗΛΩΝΕΙ -

ξεχνούν να ζήσουν τ΄αληθινά τους όνειρα(που με χρήμα ΔΕΝ αγοράζονται...)

Γιατί η χαρά -πούγινε ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΕΞΗ -

μέσα στην ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ-όλο μεταναστεύει στο αύριο( αφού γίνουν πρώτα ¨αυτά¨ -κι΄ ύστερα ¨εκείνα¨ -και ¨τ΄ άλλα¨...)

Εγκλωβισμένοι άνθρωποι στο κυνήγι μάταιων ¨επιδόσεων¨...

Κι΄ ο χρόνος -πάντα φεύγει, πάντα κυλά...

Τι φταίει - αλήθεια! - κι΄ η χαρά σπάνια μας συντρο συντροφεύει;

Ισως γιατί τη λέξη ¨ΑΓΑΠΗ¨ τη φοβόμαστε.

Ισως γιατί, διστάζουμε τ΄ αληθινά μας συναισθήματα να εκφράσουμε...

ΑΣΤΡΟΚΟΣΜΟΣ Αγάπη είναι η ίδια η ζωή,

Μη φεύγεις με την παγωνιά

είναι βαρύ το χιόνι
ρίξε δυο ξύλα στη φωτιά
και μείνε λίγο ακόμη...

Στα μονοπάτια τ' ουρανού, με τ' άστρα αγκαλιά...

Τι ευχάριστο μαξιλάρι η αγάπη
κατάλληλο
για κάθε ταξίδι του πόνου στο σώμα
για κάθε ηλικίας όνειρα
για κάθε είδους νύστα
απαραίτητο
για το σπίτι
για το στοχασμό για το λεωφορείο
για το πλοίο και για ό,τι
μας πνίγει.

Κ. Δημουλά