Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

άπλωσα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου


Μέτρα τις ευλογίες σου. Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμος είσαι και πόσα ατού έχεις, τα χαμόγελα θα επιστρέψουν, ο ήλιος θα βγει, η μουσική θα παίξει, και θα μπορέσεις επιτέλους να προχωρήσεις προς την ζωή που προόριζε για σένα ο Θεός...με χάρη, δύναμη, κουράγιο και σιγουριά.


Og Mandino



Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα...


H ζωή δeν είναι παίξε-γέλασε.

Πρέπει να την επάρεις σοβαρά,

Όπως, νὰ πούμε, κάνει ο σκίουρος,

Δίχως ἀπ᾿ όξω η απὸ πέρα να προσμένεις τίποτα.

Δε θά ῾χεις άλλο παρά μονάχα να ζεις.

Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ἀκόμα.

Κι αχ ό,τι πιὸ όμορφο θά θελα να σου πω

Δε στό πα ακόμα.


Ναζίμ Χικμέτ



Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός



Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν'αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που σε κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι



Μ. Αναγνωστάκης

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

παράθυρο με θέα...



Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν
ποτέ ν' απλώσουν τα "ρούχα" τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.
Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι αυτό, κι ας της ρίχνουν
όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια, φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικό τους ήλιο.
Ν' ανατέλλει, να δύει και πάλι ν' ανατέλλει λαμπερός
μέσα τους.

Α. Παπαδάκη

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009



Δεν είναι η πείρα, τελικά, που σε μαθαίνει να

ξέρεις φυλάγεσαι σ' αυτό τον κόσμο.

Άσε να λένε οι θεωρητικοί.

Ή ξέρεις ή δεν ξέρεις, από την αρχή.

Αν ανήκεις στη δεύτεροι κατηγορία, την πείρα σ' αρέσει

απλώς να την αποκτάς.

Όπως σ' αρέσει, ας πούμε, να ταξιδεύεις.

Τίποτ' άλλο.


Α. Παπαδάκη